JAN PAWEŁ II i ŚW. FAUSTYNA

JAN PAWEŁ II i ŚW. FAUSTYNA
PROROCY MIŁOSIERDZIA BOŻEGO


Siostra Faustyna Kowalska, to postać równie wybitna, jak Ojciec Święty Jan Paweł II. Wniosła ona nieoceniony wkład w niejedną dziedzinę życia wiary. Rozpatrzmy jedynie to, co odnosi się do Miłosierdzia Bożego.
Na wstępie zauważmy, że Ojciec Święty zmarł 2 kwietnia o godz. 21 minut 37, gdy Kościół rozpoczynał celebrację święta Miłosierdzia Bożego, wyznaczonego przez Papieża w roku 2000, na pierwszą niedzielę po Wielkiej Nocy. Święto liturgiczne, w Kościele Katolickim rozpoczyna się od pierwszych nieszporów, czyli nieszporów jego wigilii. Z chwilą śmierci Papieża, Kościół zaczął więc obchody święta Miłosierdzia Bożego.
Jako arcybiskup Krakowa, 20 września 1967 r. Karol Wojtyła uroczyście zamknął diecezjalny proces informacyjny dla stwierdzenia świętości życia i cnót siostry Faustyny. Następnie zebraną dokumentację przekazał Rzymskiej Kongregacji do spraw Świętych.
Jako Papież, przyjąwszy imiona Jan Paweł II, przewodniczył ceremonii beatyfikacji siostry Faustyny 18 kwietnia 1993 r. oraz jej kanonizacji 30 kwietnia 2000.

DIVES IN MISERICORDIA

Druga Encyklika Jana Pawła II, wydana 30 listopada 1980 roku, mówi o Miłosierdziu Bożym. Przypomnijmy jej słowa:
"Objawiona w Chrystusie prawda o Bogu, który jest "Ojcem miłosierdzia", pozwala nam "widzieć" Go szczególnie bliskim człowiekowi wówczas, gdy jest on nawiedzany cierpieniem, gdy jest zagrożony w samym rdzeniu swej egzystencji i ludzkiej godności. I dlatego też wielu ludzi i wiele środowisk, kierując się żywym zmysłem wiary, zwraca się niejako spontanicznie do miłosierdzia Bożego w dzisiejszej sytuacji Kościoła i świata. Przynagla ich do tego zapewne sam Chrystus, działający przez swego Ducha w ukryciu ludzkich serc" (rozdz. II).
"Wobec swoich ziomków, mieszkańców tego samego Nazaretu, Chrystus powołuje się na słowa proroka Izajasza: "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie, abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana"" (rozdz. III).
"Kościół wyznaje miłosierdzie Boga samego, Kościół nim żyje w swoim rozległym doświadczeniu wiary, a także i w swoim nauczaniu - wpatrując się wciąż w Chrystusa, koncentrując się na Nim, na Jego życiu i Ewangelii, na Jego krzyżu i zmartwychwstaniu, na całej Jego tajemnicy" (rozdz. XIII).
Widzimy, że Miłosierdzie Boże znajduje się w samym sercu nauczania Kościoła. Gdy św. Piotr pyta Pana, ile razy ma przebaczać bliźniemu, Jezus mu odpowiada: "siedemdziesiąt siedem razy", dając w ten sposób do zrozumienia, że powinien przebaczać każdemu, wszystko, cokolwiek uczyni.

SIOSTRA FAUSTYNA

Przyszła na świat 25 lipca 1905 roku, zmarła 5 października 1938. Jej pogrzeb miał miejsce 7 października, w dniu święta Matki Bożej Różańcowej. Jej doczesne szczątki zostały złożone w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w krakowskich Łagiewnikach. W chwili śmierci siostry Faustyny, Karol Wojtyła miał 18 lat. Nie spotkał jej na ziemi, jednakże doskonale wyjaśnił, czego Bóg oczekiwał od swojej powiernicy i apostołki Jego Miłosierdzia. Na modlitwę "Regina Coeli" w dniu 3 kwietnia 2005 roku, Ojciec Święty przygotował rozważanie, które zostało odczytane przez abpa Leonardo Sandriego, substytuta sekretarza stanu, w sobotę wieczorem, podczas Mszy odprawianej przez kard. Angelo Sodano, w której uczestniczyło 150 tysięcy osób.
Jan Paweł II pisał między innymi: "Ludzkości, która wydaje się czasem zagubiona i poddana mocy zła, egoizmu i strachu, Pan Zmartwychwstały ofiarowuje dar swojej Miłości, która przebacza, jedna z Bogiem i uzdalnia duszę do przyjęcia nadziei. Miłość ta nawraca ludzkie serca i przynosi pokój. Jak bardzo człowiek potrzebuje zrozumienia i przyjęcia Bożego Miłosierdzia!"

A OTO KILKA KRÓTKICH CYTATÓW Z "DZIENNICZKA" SIOSTRY FAUSTYNY:

"Te dwa promienie oznaczają Krew i Wodę - blady promień oznacza Wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza Krew, która jest życiem dusz... Te dwa promienie wyszły z wnętrzności Miłosierdzia Mojego wówczas, gdy konające serce Moje zostało włócznią otwarte na Krzyżu. (…) Proś wiernego sługę Mojego [Papieża], żeby w dniu tym powiedział światu całemu o tym wielkim Miłosierdziu Moim (…). Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia Mojego. (…) Powiedz, że Miłosierdzie jest największym przymiotem Boga" (299-301).
"Po Komunii św. usłyszałam te słowa: Widzisz, czym jesteś sama z siebie, ale nie przerażaj się tym (…). Dlatego, że tak wielka nędzą jesteś, odsłoniłem ci całe morze Miłosierdzia Mojego. (…) Masz wielkie i niepojęte prawa do Mojego Serca, boś córką pełnej ufności. (…) Miłość i Miłosierdzie Moje nie zna granic" (717).
"Dziś powiedział mi Pan: otworzyłem Swe Serce jako żywe źródło Miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie, niech się zbliżą do tego morza Miłosierdzia z wielką ufnością. (…) Kto pokładał ufność w Miłosierdziu Moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci Swym Bożym pokojem" (1520).
"Powiedz Moim kapłanom, że zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym Miłosierdziu Moim, o litości, jaką mam dla nich w Sercu Swoim. Kapłanom, którzy głosić będą i wysławiać Miłosierdzie Moje, dam im moc przedziwną i namaszczę ich słowa i poruszę serca, do których przemawiać będą". (1521)
Nastąpi wówczas Nowa Pięćdziesiątnica, którą przepowiadał Papież Jan XXIII. Miłosierdzie Boże dokona cudów. Wkrótce nadejdzie chwila, w której zaprosimy Chrystusa kołaczącego do naszych drzwi. Ustanawiając święto Miłosierdzia Bożego, Jan Paweł II wręczył nam klucz, którym możemy otworzyć je przed Panem.

Stella Maris nr 414. Przekład z franc. za zgodą wydawnictwa du Parvis: A.L.